Yeni eve geçince fırsat oldu ve ne zamandır yaptırmayı düşündüğüm bol raflı TV üniteme kavuştum. "Bol raflı" diyorum çünkü bol bol kitap yerleştirmek isteğindeydim. "Aman çok toz olur; ne yani kitapla mı dolduracaksın?" gibi söyleyişlere aldırmadım ve kafamdaki üniteyi yaptırdım nihayet. Veee ayda yılda bir dekorasyon bloglarına özenerek fotoğraflarını paylaşmak istedim:) Normalde ne modadan anlarım, ne dekorasyondan. Beni iyi hissettiren eşyalarla doludur evim ve dolabım. Şöyle ki:
Kitapları hep gözünün önünde olsun isteyenlerdenim. Arada bir incelerim onları. Tekrar tekrar çıkarım bakarım bazı bölümlerine. Kimisini bir kez daha okurum. Bana kalsa evin tüm duvarlarını kütüphane şeklinde düzenleyebilirim ama öyle olmuyor işte gündelik hayatta. O yüzden ben de alabildiğim kadarını aldım gözümün önüne. Kalanını nerelere yerleştireceğimi bulamadım henüz. Ortalarda duruyorlar. Evde çok fazla kitap tutmak ne derece doğru bilemiyorum. Ara ara yardım kampanyaları vesilesiyle azaltıyorum ama hiç vazgeçemeyeceğim kitaplarım var ve benim ardımdan bunları okuyabilecek olan oğlum geliyor.
Görüldüğü gibi üniteyi sadece kitapla doldurmadım. Aralara gönlüme göre hoşluklar katayım istedim. Mesela şu küçük Puca gibi:) Bayılıyorum Puca'ya...
Bazı bölmelere yurt içi ve yurt dışı gezilerimizden edindiğimiz objeleri yerleştirdim.
Bu eşyalara bakıp o gezileri hatırlıyorum ve mutlu oluyorum. Farklı yerlerden gelen farklı objeler birleşip enerji veriyorlar bize. Yanlış anlaşılmasın öyle kuantum, reiki, bilmem ne konularıyla ilgilenenlerden değilim. Sadece kendime göre inanışlarım var. Mesela farklı farklı denizlerden topladığım çakıl taşları ve deniz kabukları da sehpamın üzerindedir. Minimum düzeyde de olsa, yerkürenin ruhunu hissederim o taşları gördükçe. (Bir yerde okumuştum, tipik yay burcu hareketiymiş bu)
Bir de o objelerin kıyısına bir THY uçağı yerleştirdim ki daha bir sürü yere gidelim:) Totem yaptım yani:)
Tarzım karışıktır:) Biraz da geleneksel takılayım istedim. Mersin'de kazı çalışmaları için bulunurken, hatıra kalsın diye Mersin Arkeoloji Müzesi'nden aldığım Osmanlı bardağının yanına çok hoşlandığım kaftan bibloyu ekledim.
Ve tabii olmazsa olmazımız... Oğlumun fotoğrafı. 5-6 yaşlarındaydı bu fotoğraf çekildiğinde. Evin her yeri Orhun'un fotoğraflarıyla doluydu bir ara ama irademi kullandım ve biraz azalttım:) Çıkarıp çıkarıp fotoğraflara bakmaktan vazgeçmedim ama:) Ünitenin alt kısmındaki çekmeceler fotoğraf dolu.
İşte böyle. Görmek istediklerim nispeten gözümün önünde. Dışarıda bu şekilde bir ünite göremediğim için yaptırmak durumunda kaldık. Belki vardır ama biz bulamadık. İsteğime yakın olanlar da pahalıydı. Bu şekilde daha uygun fiyata geldi.
Bu da benden bir dekorasyon yazısı olsun. Biraz karmaşık, çokça kişisel ama olsun:) Belki ilham verir birilerine. Belli olmaz...
