Bazen sosyal medyada rastlıyorum, 80'lerde çocuk olanlar o yılların bize kattıklarını anımsatmak için "kütüphaneli kanepelerimiz vardı bizim" diyorlar ya hani...
İşte bu o kanepelerden biri.
![]()
Sağdaki dilini çıkarmış yaramaz çocuk kardeşim, solda gayet ciddi poz vermiş olan ben:) Arkamızda babamın kitapları. Okumayı severdi rahmetli. Kendimi bilmeye başladığımdan itibaren merak ettim o kitaplarda yazanları. Önceleri bir yerden kalem bulur, bir kitap seçer, başta ve sonda yer alan o boş tek sayfalara yazı yazdığımı zannederek bol bol karalardım. Çok ufaktım ama daha önce karaladığım bir sayfaya denk gelince nasıl üzüldüğümü dün gibi hatırlıyorum. Daha sonra aklım erdikçe bir gün okumayı öğrenip bütün o kitapları okuyabileceğimi hayal ederken buldum kendimi. Acayip merak ediyordum. Zamanı geldiğinde babamın kitaplarını okumaya başladım. Anlayıp anlamamak fark etmiyordu benim için, sonuna kadar bitiriyordum her birini. Hala hiçbir kitabı yarım bırakmam.
Biz çocukken bu kütüphane çoğu evde vardı. Baştan sona kitapla dolu olmayanlarda bile en azından ansiklopediler yer alırdı. Gündüzleri onlarla dip dibe otururduk, akşam olunca veya gerektiğinde alt kısmını çekiverir kitaplara baka baka uyurduk. İşte ben ve akranlarım belki de bu yüzden basılı kitaptan vazgeçemeyiz. Şahsen e-kitap olayına alışamıyorum. Kitap kokusuna aşina çocuklardık biz. Üstelik test kitapları değildi onlar. Ansiklopedilerdi, klasiklerdi, en ürkütücü gerilim romanları, en karmaşık polisiyelerdi... Velhasılıkelam... Güzel günlerdi...
İşte bu o kanepelerden biri.
Sağdaki dilini çıkarmış yaramaz çocuk kardeşim, solda gayet ciddi poz vermiş olan ben:) Arkamızda babamın kitapları. Okumayı severdi rahmetli. Kendimi bilmeye başladığımdan itibaren merak ettim o kitaplarda yazanları. Önceleri bir yerden kalem bulur, bir kitap seçer, başta ve sonda yer alan o boş tek sayfalara yazı yazdığımı zannederek bol bol karalardım. Çok ufaktım ama daha önce karaladığım bir sayfaya denk gelince nasıl üzüldüğümü dün gibi hatırlıyorum. Daha sonra aklım erdikçe bir gün okumayı öğrenip bütün o kitapları okuyabileceğimi hayal ederken buldum kendimi. Acayip merak ediyordum. Zamanı geldiğinde babamın kitaplarını okumaya başladım. Anlayıp anlamamak fark etmiyordu benim için, sonuna kadar bitiriyordum her birini. Hala hiçbir kitabı yarım bırakmam.
Biz çocukken bu kütüphane çoğu evde vardı. Baştan sona kitapla dolu olmayanlarda bile en azından ansiklopediler yer alırdı. Gündüzleri onlarla dip dibe otururduk, akşam olunca veya gerektiğinde alt kısmını çekiverir kitaplara baka baka uyurduk. İşte ben ve akranlarım belki de bu yüzden basılı kitaptan vazgeçemeyiz. Şahsen e-kitap olayına alışamıyorum. Kitap kokusuna aşina çocuklardık biz. Üstelik test kitapları değildi onlar. Ansiklopedilerdi, klasiklerdi, en ürkütücü gerilim romanları, en karmaşık polisiyelerdi... Velhasılıkelam... Güzel günlerdi...