Bugün Beykent Koleji'nde gençler çok güzel bir tiyatro oyunu sergilediler. Bendeniz de 9 yıldır her zaman olduğu gibi, sanat merkezimizde kuruldum koltuğuma keyifle seyrettim gençleri. Veli olarak, oğlum içinde yer alsın almasın her etkinliği muhakkak izlerim. Hem gençlerin sosyal olmaları, sanatla vb. işlerle uğraşmaları bana mutluluk verir; hem de ne kadar çok veli kendilerini seyrederse, yaptıklarını takdir ederse o kadar mutlu olduklarını bilirim. Herkes aynı inceliği gösteremiyor ve ben buna çok kızıyorum. Hadi yalnızca ve yalnızca kendi çocuklarının etkinliğinde bulunanları geçtim. Bir de, örneğin bir oyunda, dinletide, dans gösterisinde sadece kendi çocuğunu seyrettikten sonra gösterinin ortasında salondan çıkanlar var ki onları şiddetle kınıyorum. Sona kalan çocukların üzüleceğini düşünmeyen insanı anlamam mümkün değil. Aynı frekansta değiliz. (Çalışan ve vakti olmayan veliler lütfen üzerlerine alınmasınlar. Çalışan veli tabii ki hafta içi gerçekleşen her etkinliğe katılamaz. Fakat yarıda çıkıp gitmenin çalışıp çalışmamakla alakası yok o ayrı...)
Her neyse... Yine lafı uzattım. Bugün ki oyunu anlatıyordum. Sosyal Bilimler Bölümü 10.sınıf öğrencileri "kadına şiddet" konulu çok güzel bir oyun hazırlamışlar. Hem yazmışlar, hem oynadılar. Az sayıda veli, bolca öğrenci ve öğretmenin önünde sergilediler. Öğrencilerin önünde bu tip şeyleri sergilemek zordur. En ufak bir hatada aşırı tepki verir acımasızlar:)) Fakat bu sefer çok yerinde tepkiler verdiler. Beğendiler. Gençler de çok başarılıydı. Güncel bir konuda hem yazdılar hem sahnelediler. Afişinden, dekoruna kadar emek harcadılar. Annelerin demesine göre hazırlanırken epeyi birbirlerini yemişler (hatta bir ara küsüşmüşler, vazgeçmişler:) ) ama en sonunda orta yolu bulup başarılı bir oyun çıkardılar ortaya. En önemlisi de bu zaten. Ve günümüzde birçok okulun kazandırmaya çalıştığı şey tam da bu. Paylaşmak, beraberce üretmek.
Ben bayılıyorum gençlerin sosyal olmalarına, güncel konulara ilgi duymalarına, kültürel faaliyetlerde bulunmalarına. Her şey ders değil, not değil. Bir kere genç olur insan. Bugün bu çocuklar oyunun sonunda yaşadıkları mutluluğu nasıl unutabilirler? Sınav odaklı sistemin içerisinde yarış atı gibi yol alırken, arada mola verip farklı faaliyetlerde bulunan gençleri destekleyen anne-babaları ve okulları yürekten tebrik ediyorum.